Daim zirvələrə, yüksəkliklərə ucalmağa can atırıq. Məqsədimizə, amalımıza yetmək üçün gücümüzə güc qatırıq. Aşağılarda qərar tuta, bir yerdə otura bilmirik. Həsrətli baxışlarla yuxarılara boylanırıq, oralara qalxmağa çalışırıq. Arxamıza baxmadan, heç nədən qorxmadan, heç kimdən çəkinmədən irəli gedirik.
Çətinliklə mübarizə aparmağı, döyüşməyi, savaşmağı sevirik. Zirvələrə çatanda xeyli rahatlanırıq. Asudə, sakit, rahat nəfəs alırıq. Axı artıq arzumuza, istəyimizə çatmış, sevincimizə sevinc qatmışıq.
Əlçatmaz yüksəklikləri, ucadan-uca zirvələri kim sevmir ki?! Hər işin, hər sənətin, hər peşənin zirvəsi əvəzsizdir. Buna görə də zirvələr bizi özünə çəkir. Niyə sevməyəsən ki?! Axı zirvələr günəşə, aya, ulduzlara, ən önəmlisi isə Tanrıya yaxındır. Bəlkə də elə buna görə yüksəkliklərə qalxmaq istəyirik, dünyaya ucalıqlardan baxmaq istəyirik. Əziyyətlərə qatlaşa-qatlaşa əlçatmaz, səsyetməz zirvələri fəth edib oradan Zəfər bayrağı asırıq.
Qartallar da aşağılarda deyil, zirvələrdə yuva qurur. Həmişə ucalıqlarda uçur, göylərdə qanad çalır, səmanın ənginliklərində dolaşır. Təbiətin övladı olan insan da zirvələrdən zövq, qayalardan güc alır, dağlarla baş-başa verib yaşayır, xeyirxah əməlləri, bacarığı, istedadı ilə dünyanı heyrətə gətirir, həmişə insanlara xoş müjdələr yetirir.
Fikrin, düşüncənin də zirvəsi dağın, yüksəkliyin zirvəsinə bənzəyir. Buna görə də təkcə dağların deyil, fikrin, düşüncənin, sözün, insanlığın, təfəkkürün, ağlın, zəkanın və mənəvi dünyamızın başqa önəmli dəyərlərinin zirvəsini fəth edəndə də çox sevinirik. Sanki başdan-ayağa sevincdən don geyirik. Arzumuza çatdığımıza görə ürəyimiz açılır. Geniş açılan ürəyimizdə daim cövlan edən qığılcımlardan qəlbimizə alov saçılır. Çöhrəmizə nur ələnir, dünyanı görən gözlərimiz işığa bələnir. Bu anlarda istəklərimizə qovuşuruq, sevinc içində uğurlarımızla pıçıldaşırıq. Sanki bütün çətin sədləri, keçilməz bəndləri aşırıq. Daim zirvələrdə dolaşırıq. Dağlara çıxanda fiziki rahatlıq tapırıq, fikrin, düşüncənin zirvəsini fəth edəndə isə mənəvi dinclik alırıq.
Hələ qarşıda fəth olunmalı zirvələrimiz çoxdur. Arzulardan arzular doğulan kimi, zirvələrdən də zirvələr doğulur. Bunlar həmişə bizi mübarizəyə, mücadiləyə, döyüşə və sonda zəfərə səsləyir. Böyük əziyyətlərdən sonra onu fəth edəcəyimizə ümidlər bəsləyirik, zirvələrin səsinə səs verə-verə görürük ki, qarşıda mübarizə, döyüş və ürəkləri fərəhlə dolduran Zəfər var.
Həm dağların, həm də fikir və düşüncələrin zirvələrinə aparan yollarımızdan heç vaxt dönməyək. Bu əziyyətli yollarda inamla addımlamaqdan yorulmayaq, ayağımızı ləngidib dayanmayaq. Özümüzü gücsüz, aciz, zəif sanmayaq. Məskən saldığımız zirvələrdən heç vaxt enməyək. Bu yerlərdə əbədi məşəl kimi yandıqca yanaq, heç vaxt sönməyək. Daim yüksəkliklərdə, zirvələrdə qalaq, gələcək nəsillərə yol göstərək, mayak olaq. Çünki dünyamız zirvələrdən, yüksəkliklərdən daha gözəl, daha əsrarəngiz görünür. Həyat getdikcə gözəlləşir, şirinləşir, əlimizdən tutub bizi sabahlara aparır. Sabahlardakı ucadan uca zirvələrə yüksəldir. Daim yüksələk, daim zirvələrə qalxaq, ucaldıqca ucalaq!
Vahid MƏHƏRRƏMOV,
"Azərbaycan"
jpg_1765112781.jpg)
