Azərbaycan dili və ədəbiyyatı müəllimiyəm. Mətbuatı müntəzəm izləyirəm. Xüsusilə "Azərbaycan " qəzetini həvəslə oxuyuram. Maraqlı materiallar çox olur. Bu günlərdə "Təbiətin nizamladığı qaydanı pozmayaq" adlı məqalə isə sözün tam mənasında sarsıtdı məni. Yurdumuzun gülü-çiçəyi sayılan qızlara bəzi ailələrdə olan ögey münasibət, hələ ana bətnində ikən onlara qarşı edilən amansız rəftar, UZİ-lərin, bəzi nadan həkimlərin əli ilə körpə fidanların məhv edilməsi insanlığa sığmayan hərəkətdir.
Məqalə maraqlı faktlar üzərində qurulub, real vəziyyətə uyğun konkret təhlil aparılıb. Demə, ölkədə qəribə vəziyyət yaranıb. Ana olmağa hazırlaşan xanımlar UZİ-yə müraciət edir, görsün ki, körpə oğlandır, yoxsa qız? Əgər qızdırsa, onu məhv etməkdən çəkinmirlər!
Əslində, bu barədə danışmağın, düşünməyin özü belə insanlığa hörmət gətirmir. Xalqımız tarixən hər bir körpəyə - istər qız, istərsə də oğlan olsun - müqəddəs varlıq kimi baxıb. İndi qızların bilə-bilə məhv edilməsi heç bir insanlıq hədlərinə sığışmır. Azərbaycan xalqına oğlanlar da lazımdır, qızlar da! Tarixən abırlı-ismətli, kişi qeyrətli qızlarımızın fədakar işləri ilə fəxr etmişik. Böyük vüqarla, iftixarla "oğul arxadırsa, qız yaraşıqdır" - demişik. Ədalət naminə onu da deməliyik ki, qeyrətli qız el-obaya həm də arxa, dayaqdır.
Beş qız anasıyam, beşi ilə də fəxr edirəm. Erməni işğalı dövründə Kəlbəcərdən Gəncəyə köçmüşük. İyirmi il humanitar kollecin yataqxanasında yaşamışıq. Atamı, həyat yoldaşımı vaxtsız itirmişəm. Beş qızın hər biri mənə oğul əvəzi, arxa, dayaq olub. Böyük qızım Günay ailə qurub, Bəsti də köçüb. Şərafət nişanlıdır, Türkan Gəncə Dövlət Universitetinin tarix fakültəsində oxuyur, Fidan isə hələ balacadır, orta məktəbə gedir.
Ataları olmasa da, mən onları sevgi ilə, məhəbbətlə böyütmüşəm. İndi artıq nəvələrim də var. İstər balalarımın, istərsə də nəvələrimin hər biri mənim üçün bir oğul əvəzidir. Ömrümdə özümə dərd etməmişəm ki, kaş onların biri oğlan olaydı. Qızlarımdan birinə Bəsti adını vermişəm deyə atam mənə bərk hirslənmişdi. Dedi, niyə uşağın adını Bəsti qoydun, qızlardan bezmisən?! Dedim, yox ata, Səməd Vurğunun qəhrəman Bəsti Bağırovaya həsr etdiyi poemanı oxuyanda bu ad mənə çox xoş gəlmişdi.
Bu yaxınlarda dövlət başçısı İlham Əliyev bizə təzə qəsəbədə ev verib. Qızım Günay da elə bu binada mənzil alıb. Qəsəbənin açılışı zamanı Prezident İlham Əliyev bizim evə gəlmişdi. Bir xeyli söhbət etdik. İndi bu müqəddəs otağa, hər axşam süfrə başına balalarım, nəvələrim yığışırlar.
Bir-birindən yaraşıqlı gül balalara fərəhlə baxır və iftixarla deyirəm ki, Allahın verdiyi paya min şükür! UZİ-lərə, tibb müəssisələrinə, həkimlərə qara niyyətlə üz tutan ailələrə tam səmimiyyətlə deyirəm: "Bu bəd niyyətdən əl çəkin. Xalqın ad-sanını ləkələməyin. İstər oğul olsun, istər qız, bunların hər biri müstəqil dövlətimizin vətəndaşıdır. Allahın istəyinə, taleyin işlərinə, təbiətin qanunlarına qarışmayın. Azərbaycanın genefondu həmişə təmiz, taraz olub. Qoy belə də qalsın. Hər bir övlad - istər qız, istər oğlan - təki ağıllı, ismətli, hünərli olsun.
Ofelya MƏMMƏDOVA,
Kəlbəcərdən olan məcburi köçkün, çoxuşaqlı ana
