Qarabağ savaşlarında yaralanan mayor Çingiz Qəhrəmanov 44 günlük Vətən müharibəsində orduya könüllü yazılan oğlu Rəşadla dünyaya göz açdıqları Laçın rayonunun Güləbird kəndinin ilk ziyarətçiləri olublar
Vətənin candan əziz olmasını tarixən təsdiqləyənlər bu gün də az deyillər. 44 günlük Vətən müharibəsinin Zəfər tarixində bu mənada elə qürurlu faktlarla qarşılaşırsan ki…
Vətəni ana qədər əziz tutan vətənpərvərlərimizin müharibədə göstərdiyi şücaətlər də bunu deməyə əsas verir. Haqqında söz açmaq istədiyimiz ata-oğul da belələrindəndir.
Laçın rayonunun Güləbird kəndində dünyaya göz açan, 44 günlük Vətən müharibəsinə qatılan ehtiyatda olan mayor Çingiz Qəhrəmanov Birinci Qarabağ döyüşlərinin qazilərindəndir. Bu dəfə isə oğlu Rəşad da onunla çiyin-çiyinə cəbhə yoldaşı olub.
Rəşad Qəhrəmanzadə deyir ki, Səfərbərlik və Hərbi Xidmətə Çağırış üzrə Dövlət Xidmətinin Yasamal Rayon İdarəsinə yaxınlaşıb döyüşə getmək üçün könüllü yazılıb. Azərbaycan Prezidenti, Silahlı Qüvvələrin Ali Baş Komandanı İlham Əliyevə, hətta onlayn məktub yazıb döyüşlərdə iştirak etmək istədiyini də bildirib. Amma taleyinə atası ilə birgə döyüşmək yazılıbmış: “...Atam döyüşlərə hazırlaşırdı. Axı o, ehtiyatda olan zabitdr. Keçmiş hərbçilərdən özü ilə 25 nəfər könüllü aparmaq istəyirdi. Xahiş etdim ki, həmin siyahıya birinci mənim adımı yazsın. Sağ olsun, xahişimi yerinə yetirdi...”
Beləliklə, komandir ata oğlunu da öz dəstəsinə qəbul edib. Qəhrəmanovlar öndə gedərək arxadan gələnlərə yol göstəriblər. Onlar Füzuli, Cəbrayıl, Qubadlı və Laçın istiqamətində gedən döyüşlərin qaynaq nöqtələrində olublar.
Döyüşlər gedən günlərdə yaralanan Çingiz Qəhrəmanov və oğlu Rəşad 27 ildən sonra doğma Laçına ayaq basan ilk sakinləridirlər. Onlar vəhşi ermənilər tərəfindən qəddarcasına dağıdılıb xaraba qoyulan evlərini taparaq bir gecə orada qalıblar.
27 il əvvəl atasının məzarına gələrək Laçına mütləq qayıdacağına söz verən mayor Çingiz Qəhrəmanov vədinə əməl etdiyi üçün özünü çox xoşbəxt sandığını deyir. O, hətta, 44 günlük Vətən müharibəsində oğlu Rəşadla da sıradan bir əsgər kimi davrandığını, lakin, buna baxmayaraq, hər dəfə düşmən tərəfindən açılan atəşin oğluna dəyməməsi üçün özünü sipər edərək atalıq hissini unutmadığını da gizlətmir.
Bu gün sosial şəbəkələrdə də onların döyüşləri haqqında maraqlı müzakirələr gedir, hətta qardaş Türkiyənin mətbuatında bu döyüşçülərin qəhrəmanlıqlarından bəhs edilir: “Azərbaycanlı ata-oğul çiyin-çiyinə qəhrəmanlıq örnəyi yazdılar...”
“Anadolu” agentliyi bildirir ki, bölgəyə yaxşı bələdçiliyi və müharibə təcrübəsinə malik olduğuna görə, zabit Çingiz Qəhrəmanov Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin komandanlığı tərəfindən ona gələn təklifi dərhal qəbul edib. Laçın rayonunun Güləbird kəndindən olan Çingiz Qəhrəmanov bir gün ərzində keçmiş döyüşçü yoldaşlarından 25 nəfərdən ibarət qrup yaradaraq oğlunu da onların sırasına cəlb edib.
Rəşad Qəhrəmanzadə müsahibə vaxtı atası ilə çiyin-çiyinə vuruşduğu və torpaqları işğaldan azad etdikləri üçün fəxr hissi keçirdiyini bildirib. Bəzən çətin anlar yaşadığını, hətta 2 saat müddətində minaatanlarla atəşə tutulduqlarını deyən Rəşad babasının məzarını ziyarət etdikləri an keçirdiyi hissi təsəvvür etməkdə çətinlik çəkdiyini xatırladıb.
Rəşad deyir ki, atasının Birinci Qarabağ döyüşlərindəki qəhrəmanlığını videolarda görüb. Füzuli-Horadiz yolunda iki maşın hərəkət edirmiş. Bu zaman “UAZ” markalı bir maşın gəlib dayanıb onun yanında, içərisində 7-8 nəfər var imiş. Mayor Çingiz Qəhrəmanovun ağlına da gəlməzdi ki, onlar erməni ola bilər. Elə bilib ki, bizimkilərdir. Görüb ki, arxadakı “Niva”da yalnız bir nəfər var. Mayor oturub həmin maşına. Sürücü onunla rus dilində danışıb. Bir az danışdıqdan sonra mayor onun erməni olduğunu hiss edib. O da zabit imiş. Mayor onun bu fitnəkarlığının cavabını verib və “UAZ”dakıların da bir neçəsini yaralayıb.
Bu hadisə video şəklində “YouTube”də yayılıb. Komandir ələ keçirdiyi qənimətə - “Niva”ya minib geri qayıdıb.
Sonralar həmin “Niva”nı Ulu Öndər Heydər Əliyev mayor Çingiz Qəhrəmanova hədiyyə edib...
Rəşad Qəhrəmanzadə atası ilə birlikdə çiyin-çiyinə Vətən müharibəsindəki döyüşlərindən unudulmaz məqamlara toxunur. Döyüşlərdə çox təhlükələrlə rastlaşdıqlarını deyir. Ən təhlükəlisi isə Laçın rayonunun Güləbird kəndinə ilk girdikləri zaman olub: onların da olduğu hərbi yük maşını 2 minaya düşüb: “...Birinci arxa təkər düşdü. Maşının arxası qalxdı. 2-ci minaya isə qabaq təkər düşdü. Bu dəfə maşının ön hissəsi də qalxdı. Bu partlayışların nəticəsində maşın 3 dəfə aşdı, biz də içində. İnanmadım oradan salamat çıxaq. Maşın aşıb dayananda gördük ki, şükür, salamatıq. Maşından düşəndə bildik ki, ermənilər qayanı partladıb yolu bağlayıblar. Qayanın əks tərəfində üzü Laçın istiqamətində 2 “Niva” dayanmışdı, yanlarında da 7-8 erməni əsgəri. Bunlar bizə tələ qurmuşdular. Düşünürdülər ki, biz minaya düşüb özümüzü itirərik. Bizi canlı girov götürmək istəyiblər. Amma özümüzü itirmədik, arxaya da çəkilmədik. Bunların üstünə gedəndə “Niva”ya oturub qaçdılar. Maşının içindəkilərdən yaralananlar da, ölənlər də oldu. Bunlar gedəndən sonra özlərininkilərə koordinatları veriblər. Minaatanla vurmuşdular bizi. Çətin vəziyyət idi. Biz 2 saat asfaltda uzanmış vəziyyətdə qaldıq. Üstümüzə mərmi yağış kimi yağırdı. Atəş aça-aça bizə tərəf irəliləyir, qumbara atırdılar. Atama dedim ki, bir şey elə, mərmi artıq bizə çatır. Bu vaxt 3-4 metrliyimizə bir mərmi düşdü. Açılsaydı, heç birimiz sağ qalmazdıq. Allaha şükür olsun ki, o mərmi partlamadı. Erməni piayadaları bizə tərəf hücuma keçdi, amma onları susdurduq...”
Döyüş yoldaşlarından şəhid və qazi olanları həyatı boyu unutmayacağını deyən Rəşad xatırladır ki, maşınla minaya düşəndə yanındakılar özlərini təhlükəyə ataraq onu qurtarıblar: “Hətta aralarında azyaşlı olduğuma görə, minaya düşəndə biri arxadan, biri qabaqdan məni qucaqladılar ki, maşın aşanda başım ora-bura dəyməsin. Onlara can borcum var...”
Vətənə sevgi, məhəbbət əməldə bax belə təsdiqlənir: döyüşlərin önündə gedən ata-oğul kimi...
Məhəmməd NƏRİMANOĞLU,
“Azərbaycan”
