“Azərbaycan”ın Rəşadı

Və Azərbaycanın igid zabiti

Dünənədək sıradan, adi, bəzən "uşaq” saydığımız on minlərlə gənc öz cəsarətləri, mərdlikləri ilə bir anın içində sanki aslana çevrildilər, "Qarabağ Azərbaycandır” milli hərəkatının qələbə Nidasını qoydular!

Bu zəfər qəhrəmanları sırasında "Azərbaycan” qəzetinin müxbiri Rəşad Baxşəliyev də var...

Jurnalist təhsilli zabit

Rəşad "köhnə hərbçi”dir. Bakı Dövlət Universitetinin Jurnalistika fakültəsini bitirdikdən sonra 2001-2003-cü illərdə leytenant rütbəsində ilyarım təmas xəttində motoatıcı taqımın komandiri kimi xidmət göstərib. Bu dövrdə hərbi hissə rəhbərliyi tərəfindən dəfələrlə mükafatlandırılıb, fəxri fərmanları, təltifləri yetərincə olub.

Dəfələrlə onunla birgə keçmiş əsgərləri ilə süfrə başında oturmuşuq, çörək kəsmişik. Hamısı Rəşaddan ağızdolusu danışıblar. Rəşad xidmətində ənənəvi komandir obrazına özünəməxsus əlavələr edib. Əsgərlərinə böyük qardaş, arxa-dayaq olub. Hansısa əsgərin nöqsanı olubsa, cəza yox, tərbiyə yolu ilə düzəltməyə çalışıb. Ancaq ən əsası - bunu əsgərləri xüsusən vurğulayırdılar - onlarla daim vətərpərvərlik söhbətləri aparıb və fərdi məsuliyyətlərini artırıb.

Qələm silaha çevriləndə...

"Azərbaycan” qəzetində çalışdığı illərdə də qələmi ilə döyüşüb və bu ifadə heç də mübaliğəli deyil!

Rəşad Baxşəliyev uzun illərdir ölkənin hərbi mövzuda yazan fəal jurnalistlərindən sayılır. Getmədiyi səngər, yüksəklik, post demək olar ki, yoxdur. Qarış-qarış gəzib cəbhə xəttini, bəzən ay ərzində 3 dəfə hərbi hissələrə yollanıb Rəşad...

Lələtəpədən reportaj edən ilk jurnalistdir bizim Rəşad...

Dəfələrlə Müdafiə Nazirliyinin mükafatlarını, təltiflərini, təşəkkürnamələrini alıb. Bir sözlə, daim ordunun içində olub, həmişə ordu ilə bir nəfəs alıb, hər zaman ordu üçün çalışıb, can yandırıb...

Ən çox qış fəslində cəbhə xəttinə getməyə önəm verirdi. Deyirdi ki, bu fəslin çətinlikləri, qarın soyuğu-sazağı səngərdə daha aydın duyulur. Ön xətdə xidmət çəkən əsgərlər daha böyük qəhrəmanlardır. Onlardan yazmaq, xidmətlərini işıqlandırmaq, qəhrəmanlıqlarından bəhs etmək Rəşad üçün daha maraqlı gəlirdi...

Rəşadın yazdığı məqalələr digər KİV-də dərc olunmurdu, ön cəbhədən çəkdiyi fotolar onlarla saytda, qəzetdə istifadə olunur, təkrar-təkrar çap edilirdi...

Amma bir arzusu da var idi: "Mən qələbədən jurnalist kimi yazmaq yox, qələbəni zabit kimi yaşamaq istəyirəm”...

Elə bu istəklə də iyul ayında könüllü olaraq hərbi xidmətə yazıldı. Bunu da təsadüfən bildik. Söhbətimizdə bəzilərinin Səfərbərlik və Hərbi Xidmətə Çağırış üzrə Dövlət Xidmətinə müraciətlərini sosial şəbəkələrdə yaymalarını "ucuz reklam” sayaraq təəssüflənəndə dostumuz özünün də qeydiyyatdan keçdiyini söylədi.

Və ən böyük arzularından birinə - Vətən savaşında iştiraka sayılı günlər qaldığına da hamımızı inandırmışdı...

Övladını xəstəxanaya qoyub, könüllü cəbhəyə getdi...

Sentyabrın 27-dən, müharibə başlanan gündən həyat yoldaşı Raminə xanıma döyüş çantasını yığmasını tapşırmışdı. Az qala hər gün Səfərbərlik və Hərbi Xidmətə Çağırış üzrə Dövlət Xidmətinin Abşeron şöbəsinə zəng edərək nə vaxt cəbhəyə göndəriləcəyini soruşurdu...

Azərbaycan ona görə zəfər çaldı ki, onun Rəşad kimi minlərlə əsgər-zabiti hərbi xidmət bölmələri ilə məhz niyə cəbhəyə aparılmadıqları ilə bağlı mübahisə, əslində nə mübahisə, elə lap dava edirdilər!..

Bəlkə burada bir rəmzilik də var ki, səfərbərlik xidmətindən ona zəng gələndə Ağdam rayonunda, cəbhə xəttində ezamiyyətdə idi. Rəşaddan niyə ətrafında bu qədər səs-küyün olduğunu maraqla soruşan xidmətin əməkdaşı "Quzanlıdayam, düşmən buranı aramsız atəşə tutub, sizin eşitdiyiniz də bomba, partlayış səsləridir” cavabına ilk anda inanmayıb...

Beləliklə, atəş, bomba sədaları altında Rəşad KÖNÜLLÜ olaraq yazıldığı Orduya çağrıldı...

Elə bu vədədə qızı Yağmurun səhhətində ciddi problem aşkarlanmışdı. Həkimlər hökmən xəstəxanada yatmalı olduğunu dedilər. Cəbhəyə getməyinə bir həftəlik möhlət almaq mümkün idi. Ancaq Rəşad "onlarla dava edirəm ki, məni niyə cəbhəyə göndərmirsiniz, indi də gedib möhlət istəyim, olmaz!” deyə birmənalı mövqeyini bildirdi.

Ürəyi qan ağlayırdı Rəşadın, amma seçimini etmişdi...

Adətən belə hallar fakt yox, rəvayət olur, onlar barədə bədii əsərlərdə təxəyyül məhsulu kimi oxuyuruq...

Amma bu gerçəkliyi biz Rəşadın simasında - "Azərbaycan” qəzetinin igid övladı Rəşad Baxşəliyevin timsalında gördük, kövrəldik, qürurlandıq!

Və o, ailəsini dostlarına əmanət edib, ən müqəddəs əmanəti - Vətəni qorumağa yollandı...

Şuşaya bayraq sancan Rəşad

Rəşad 17 ildən sonra yenidən zabit kimi Azərbaycan Ordusunun sıralarına qatılaraq Qubadlıda hərbi xidmətə başladı.

Sonra isə Şuşa...

İmkan tapanda, telefon ötürücüsü normal işləyəndə zəng edir. Elə məqamlar var ki, hərbi mahiyyətinə görə onlardan heç danışmır, elələri var ki, danışır, amma yaza bilmərik...

Qubadlı istiqamətində alınmaz saydığımız 1500-2000 metr hündürlükdəki dağlara, hərbi yüksəkliklərə sərt iqlim şəraitində gecələr çətinliklə də olsa qalxmaları...

Şiddətli döyüşlər...

Azad edilən kəndlərdə apardıqları təmizləmələr...

Şuşa uğrunda əməliyyat...

Keçilməz sədləri aşaraq düşməni məğlub etmək...

Yeni postlarda xidmətə başlamaq...

Rəşad Baxşəliyevin döyüş yolunun bütün mərhələləri çətindir, məsuliyyətlidir, ancaq şərəflidir. Əminik ki, Vətən müharibəsində qazandığımız qələbəni birbaşa iştirakçı kimi özü də qələmə alacaq, kitaba da çevirəcək.

Onu hərbi xidmətə yola salanda I Qarabağ savaşının veteranı Bəxtiyar Sadıqov Rəşada bir bloknot verərək "Bütün cəbhə xatirələrini bura yaz, hər şeyi yaz və sağ-salamat, qələbə ilə qayıt, yazdıqlarını kitab kimi nəşr edəcəyik” ağsaqqal tövsiyəsini verdi.

Bəxtiyar müəllimin kövrələrək söylədiyi "Mən məğlubiyyətlər tarixini yazmalı oldum... Sən isə hökmən zəfərlər salnaməsini yazmalısan kitablarında” diləyi də artıq gerçəyə çevrildi...

Cəsur döyüşçü, intizamlı komandir, böyük qardaş

İndi Şuşa ətrafındakı postlarda hərbi xidmətdədir. Motoatıcı taqımdakı əsgərlərə komandirdən çox böyük qardaş, hamidir.

Son söhbətimizdə əsgərləri üçün səhra tipli mətbəx yaratdığını, hətta təndirə bənzər bir bişirmə tipi düzəltdiyini, hərbi növbədən qayıtdıqan sonra səhərədək ocaqda xaş asdığını gülərək, amma məmnunluqla söylədi: "Onlar çox gəncdir, bu soyuqda xüsusi qidalanmağa ehtiyacları var. Axşama da onlara noxudsuz da olsa, bozbaş bişirəcəyəm...”

Odun yığmağa da əsgərləri ilə bərabər gedir, kartofu da, soğanı da onlardan əvvəl özü soyur. Deyir, əsas odur ki, Şuşadayıq, burada yaşadıqlarımız bizə çətinlik kimi gəlmir. Bu torpaqları qardaş kimi birləşib azad etdik, indi də qardaş kimi qoruyuruq...

Belədir bizim Rəşad...

Belədir "Azərbaycan” qəzetinin Rəşadı...

Həm hərbi xidməti ayıq-sayıq yerinə yetirən cəsur döyüşçü, həm taqımının qüsursuz xidmətini təmin edən intizamlı komandir, həm də qardaş bildiyi əsgərlərinə şəfqətlə yanaşan hami...

Döyüş yoluna birgə başladığı, Vətən uğrunda canını fəda edən şəhid dostlarından danışanda kövrəlir də, hönkürür də...

Özü də deyir, elə biz də bilirik ki, bu ağrı ona bir ömür boyu hüzn olacaq...

RƏŞADətli...

Rəşadın bir xoş sorağını da aldıq. Bu günlərdə ordu rəhbərliyinin qərarı ilə rütbəsi bir pillə yüksəlib - artıq Baş Leytenantdır!

Yeni təsis edilən zəfər mükafatlarına da adı təqdim olunub...

Ona "nə vaxt qaydıcağın barədə xəbər yoxdur ki” sualını verəndə də qeyzlənir, sonra zarafatlaşır: "Xaricdə deyiləm ki, qayıdım. Vətəndəyəm, Şuşadayam... Adam buranı qoyub heç Masazıra qayıdar?”

Masazırda isə onu gözləyən üç nəfər var. Göz yaşı qurumayan, Rəşad savaşa gedəndən gecəsi-gündüzü olmayan Raminə xanım övladları Nihatla Yağmurun "atamız nə vaxt qayıdır” suallarını da bir təhər ötüşdürür... Rəşadla hər danışıqlarında evdən narahat olmamağını deyir. Zatən Azərbaycan qadını necə olmalıdır ki...

Yağmur da artıq sağalıb, müalicəsi uğurla davam edir. Nihatın "onlayn” olsa da "5”lərinin sayı artıb...

Valideynləri Rəşad adını ona hansısa xüsusi əlamətə görə verməyiblər. Ancaq Rəşad öz adını bütün həyatı boyu doğrultdu, əlində qələm olanda da rəşadətlə çalışdı, silaha sarılıb ön cəbhəyə yollananda da rəşadətlə döyüşdü.

Əslində Rəşad adi və çox sadə həyatını da elə rəşadətli ata, rəşadətli ər, rəşadətli övlad, rəşadətli dost kimi sürür...

Müharibə bitsə də, Rəşad və döyüş yoldaşları üçün hələ davam edir.

Qarşılarında düşmən var!

Arxalarında isə onlara güvənən məmləkəti və xalqı...

Böyük Zəfərin əldə olunmasında əzizimiz Rəşadın da töhfəsi var...

On minlərlə cəsur döyüşçü kimi Rəşad da taleyinə şərəfli səhifə, Azərbaycanın qələbə salnaməsinə isə öz adını həkk etdirdi!

Qürurumuzu ifadə etmək mümkünsüzdür...

İxtiyar HÜSEYNLİ,

"Azərbaycan”