O günü məhəllədə cavan bir oğlanı divara ürək şəkli çəkən gördüm. Ayaq saxlayıb seyr etdim. Həmin anlarda dodağımdan, dilimdən bu pıçıltılar qopdu... Ürəklər, ürəklər...
Əhatə dairəsinə yerləşir min-min, gözəl-gözəl diləklər. Ürəyin istədiyin qədər çoxdur. Bir deyil, beş deyil, saysız-hesabsızdır. Bir bax, gör dünyada nə qədər ürək var, nə qədər dilək var.
Ürəklər müxtəlif olur, forması eyni olsa da, məzmunları bir-birinə bənzəmir, bir-birini təkrarlamır. Gəlin saya-saya baxaq görək nə qədərdir ürəklər. Geniş ürəklər, darısqal ürəklər, dayaz ürəklər, dərin ürəklər, isti ürəklər, sərin və bir az da soyuq ürəklər, acı, şirin, biri o birindən dərin ürəklər.
Bununla qurtarmır ürəklər, bitmir diləklər, itmir istəklər. Yaddaşımıza işıq düşdükcə ardı gəlir, sanki bir-bir ürəklərin qəddi dikəlir, qaməti düzəlir. Ləçək ürəklər, çiçək ürəklər. Biri o birindən göyçək ürəklər. Xəstə ürəklər, sağlam ürəklər. Təmiz ürəklər, çirkin ürəklər. Sevən ürəklər, sevgiyə həsrət qalan ürəklər. Doğru ürəklər, yalan ürəklər. Hərdən də bir-birini dərdə, sərə salan ürəklər. Küsən ürəklər, susan ürəklər, bəzən çətin, bəzən asan ürəklər. Qoy heç vaxt onların üstündən əsməsin soyuq küləklər.
Yenə də ardı kəsilmir, yavaş-yavaş sıra ilə gəlir ürəklər. Bəzən sevgiyə, məhəbbətə açıq, bəzən də qıfıllı, bağlı ürəklər. Rəngli, rəngsiz, ağlı-qaralı ürəklər, xain ürəklər. Asta-asta tərpənən, tələsən ürəklər, qaçan ürəklər, qəlbləri geniş açan, sevinc saçan ürəklər. Könülləri güldürən, bəzən də bezdirib sevdiyini öldürən ürəklər. Güclü, gücsüz ürəklər, adlı, adsız ürəklər. Dadlı, dadsız ürəklər. Həmişə, hər an onların üstünə səpilsin yalnız və yalnız gözəl çiçəklər.
Görək daha sonra hansılardır ürəklər. Titrək, əsən, bəzən amansızlıq edib bütün ümidləri kəsən ürəklər. Sevgiyə doğru uçan, məhəbbətə geniş qucaq açan, bəzən də eşqdən, məhəbbətdən baş götürüb qaçan ürəklər. İşıqlı, qaranlıq, zülmət ürəklər. Gözdən, könüldən uzaq düşmüş yalqız qalmış ürəklər. Böyük, kiçik, hərdən də sevgidən incimiş, küsmüş ürəklər. Paxıl, nağıl ürəklər. Onların üstündən heç vaxt əskik olmasın çiçəklər.
Yenə də bir-bir gəlir dilimizə ürəklər. Şir, canavar, qorxmaz ürəklər. Köhnə, təzə ürəklər, ağlayan, gülən ürəklər. Sağ ikən, var ikən ölən, heç vaxt yaddaşımızdan silinməyib əbədi olaraq orada qalan ürəklər. İlləri, əsirləri aşan ürəklər, bizi həmişə ucalıqlara qaldırıb yaşadan ürəklər. Ömrümüzü, günümüzü sayğac kimi sayan, hər dəqiqə, hər an bizə həyan ürəklər. Hər gün işimiz düşən, əlimizdən çıxıb sürüşən ürəklər.
Yenə ürəklər, yenə ürəklər. Adlı, adsız ürəklər, canlı, cansız ürəklər. Şanslı, şanssız ürəklər, dolu, boş ürəklər. Hərdən yumşaq, hərdən də daş ürəklər. Onları göz bəbəyi kimi qorusun gözəgörünməz mələklər.
Amma nə yaxşı ki, elə var bu cür ürəklər. Yoxsa hara yerləşərdi qəlbimizdə, könlümüzdə daim dolaşan, sədləri, sərhədləri aşan, bizə qol-qanad verən bir-birindən gözəl-gözəl istək və diləklər.
İşə bir bax. Özüm də hiss etmədən pıçıltılar məni xeyli uzaqlara aparıb. Bu vaxta qədər artıq cavan oğlan da ürək şəklini divara çəkib qurtarıb.
Vahid MƏHƏRRƏMOV,
"Azərbaycan"
jpeg_1765387863.jpeg)
