Tədqiqatçılar xəbərdarlıq edirlər ki, aşağı Yer orbitində peyklərin (məsələn, Starlink kimi peyklər şəbəkəsi) partlayıcı şəkildə böyüməsi kosmosu şiddətli günəş fırtınası zamanı bir neçə gün ərzində çökə biləcək kövrək bir sistemə çevirib.
AZƏRTAC Kornell Universitetinin tədqiqatına istinadla xəbər verir ki, hesablamalara görə, aşağı Yer orbitində yerləşən bütün peyk meqabürclərində hər 22 saniyədə “təhlükəli yaxınlaşma” baş verir, yəni kosmik gəmilər bir-birindən bir kilometrdən az məsafədə keçir. Yalnız Starlink peykləri üçün bu göstərici hər 11 dəqiqədə bir dəfə təşkil edir. Starlink peyklərinin digər tanınmış xüsusiyyəti: orta hesabla min peykdən hər biri öz orbitində digər obyektlərlə toqquşmamaq üçün ildə 41 manevr etməyə məcburdur.
Bu, normal işləyən yaxşı işlənmiş bir sistem kimi görünə bilər. Lakin istənilən mühəndis təsdiqləyəcək: “ekstremal hallar” (normal şəraitdə baş verməsi ehtimalı az olan hadisələr) əksər sistem nasazlıqlarının səbəbi olur. Peyk meqabürcləri üçün günəş fırtınaları belə təhlükələrdən biridir.
Birincisi, onlar atmosferi qızdırır ki, bu da bəzi peyklərin aerodinamik müqavimətini və mövqeyinin müəyyən edilməsi xətasını artırır. Müqavimətin artması onları orbiti qorumaq üçün daha çox yanacaq sərf etməyə, eləcə də trayektoriyaları başqa bir peyklə kəsişmək təhlükəsi yarandıqda yayındırıcı manevrlər etməyə məcbur edir. 2024-cü ilin may ayında baş verən Qennon superfırtınası zamanı aşağı Yer orbitindəki bütün peyklərin yarıdan çoxu bu cür manevrlərə bir az yanacaq sərf etmək məcburiyyətində qaldı.
İkincisi və bəlkə də bu, daha təhlükəlidir, günəş fırtınaları peyklərin öz naviqasiya və rabitə sistemlərini sıradan çıxara bilər. Bu halda, onlar toqquşmalardan qaça bilməyəcək və atmosferin qızması səbəbindən artan müqavimət və mövqeləşdirmə qeyri-dəqiqliyi ilə birlikdə dərhal fəlakətə səbəb ola bilər.
Bu ssenarinin ən məşhur təzahürü Kessler sindromudur, bu vaxt Yer kürəsinin ətrafındakı qırıntı buludu istənilən buraxılışı (və ya hətta orbital əməliyyatları) uğursuzluq riski olmadan qeyri-mümkün edir. Belə bir böhran onilliklər ərzində inkişaf edir. Günəş fırtınalarından gələn təhlükənin nə qədər qaçılmaz və qəfil ola biləcəyini göstərmək üçün müəlliflər yeni bir göstərici - CRASH Clock tətbiq ediblər. CRASH Clock hesablamaları göstərir ki, operatorlar peykləri idarə etmək imkanını itirərsə, zəncirvari reaksiyaya səbəb ola biləcək fəlakətli toqquşma (Kessler sindromu) təxminən 2,8 gün ərzində (2025-ci ilin iyun ayına olan məlumata görə) baş verəcək. 2018-ci ildə bu göstərici 121 gün idi.
Hətta birgünlük peyk nəzarətinin itirilməsi belə fəlakətli toqquşma ehtimalının 30%-ni təşkil edir.
Qeyd olunur ki, müasir peyk meqabürcləri olduqca həssasdır. 1859-cu ildə baş verən tarixi Kerrington fırtınasına bənzər tək bir güclü hadisə bəşəriyyəti orbital infrastruktur üzərində nəzarətdən məhrum edə və kosmosa çıxışı uzun müddət bloklaya bilər. Alimlər bu artan riskləri nəzərə alaraq Yer kürəsinə yaxın kosmik tədqiqat strategiyalarını yenidən nəzərdən keçirməyə çağırırlar.
Təəssüf ki, tədqiqatçıların qeyd etdiyinə görə, günəş fırtınalarını əvvəlcədən proqnozlaşdırmaq demək olar ki, mümkün deyil - maksimum bir və ya iki gün əvvəl. 2024-cü il fırtınası onilliklər ərzində ən güclü fırtına idi, lakin tarixdə daha güclü bir fırtına qeydə alınıb: 1859-cu ildəki Kerrington hadisəsi. Əgər bu gün buna oxşarı təkrarlanarsa, peyklər üzərində nəzarət üç gündən çox müddətə itiriləcək. Əslində, keçmişdə baş vermiş tək bir hadisə bütün peyk infrastrukturumuzu məhv edə və bəşəriyyəti Yer kürəsində uzun müddət təcrid edə bilər.
Meqabürc peykləri müasir reallığın bir parçasına çevrilib. Lakin onların texnoloji üstünlükləri ilə gələcək kosmik tədqiqatlar üçün risklər arasında balansı qoruyub saxlamaq vacibdir.
