Hörmətli redaksiya!

Mən Ukrayna vətəndaşıyam, lakin Azərbaycanda doğulmuşam və bu ölkəyə daha sıx bağlıyam. Anam ukraynalı olsa da, ailəmizdə bir Azərbaycan mühiti var. Yeməklərimiz, musiqimiz, istirahətimiz bir qədər Şərq dəyərləri üstündə qurulub. Atam avtomobil qəzasına düşüb ağır yaralananda anam aylarla onun yanından ayrılmadı. Onu sədaqətli bir qadın, mehriban dost kimi həyatından gileylənmədən atamın qayğısını çəkən görəndə sevinirdim. Mənə elə gəlirdi ki, hər ikisi eyni millətin, eyni xalqın övladıdır.

Atam sağalanda Vətən üçün darıxmışdı. Hamımız onunla bir yerdə Azərbaycana gəldik,  Bakıda olduq. Burada evimiz-eşiyimiz var idi. Sanki Bakını yenidən kəşf etdim.

İndi özüm ali təhsilli mühəndisəm. Ukraynada dinclik pozulub, gərginliklər yaşanılır. Hamı üçün çətindir. Bir müddət yaşadığımız Severodonetsk separatçıların nəzarəti altında idi. İndi şəhərimiz onlardan təmizlənib. Lakin Azərbaycan da müharibə şəraitindədir, burada atəşkəsə əməl olunsa da, savaş bitməyib. Ata yurduna gələndə fikirləşirdim ki, Bakıda vəziyyət bizdəkindən də ağır olar. Lakin sülhdə və əmin-amanlıqda çiçəklənən əsrarəngiz bir şəhər gördüm. Onu gecə-gündüz gəzməkdən yorulmadım. Geri qayıdanda anama dedim ki, əgər ağlım kəssəydi, imkanım olsaydı sizi qoymazdım ki, Bakını dünyanın başqa bir yerinə dəyişəsiniz.

Ürəyimdən azərbaycanlı qızı ilə ailə qurmaq keçir. Bakıdan çıxanda da pıçıldadım ki, gözlə, qayıdacağam.

Emil MƏMMƏDOV,

Luqansk vilayəti,

Severodonetsk şəhəri