Kiçik yaşlarımda əsgər görəndə həmişə onlara qeyri-adi maraqla baxırdım. Özümü nə zamansa əsgər paltarında təsəvvür edəndə isə həyəcanlanır, qürur doğuran hisslər keçirirdim. Bayram günlərində Bakının mərkəzi küçələri ilə yürüş edən kursantları, əsgərləri görəndə onların sıralarında olmağı, onlarla addımlamağı, birlikdə gur səslə mahnı oxumağı çox arzulamışdım.

Bir də televiziya kanallarında cəbhə bölgəsindən hazırlanmış verilişlərdə baxışlarından cəsurluq, səslərindən qətiyyət və vətən sevgisi duyulan əsgərlərdən biri olmaq istəyirdim. Nəhayət, illər ötdü, əsgərlik yaşına çatdım və bir gün həqiqi hərbi xidmətə çağırış vərəqəsi alanda ani də olsa uşaqlıq duyğularımı yenidən yaşadım.

Artıq vətənimizin etibar etdiyi oğullardan biri də mənəm.  Bakı şəhərindən uzaqlarda hərbi xidmətdəyəm. Əlbəttə, xidmət asan deyil, çətindir, ancaq çox şərəflidir. Çalışıram ki, komandirlərin əmr və tapşırıqlarını dəqiq yerinə yetirim, təlimlərdə fəal olum. Xidmətim başlayandan yaxşı dostlar qazanmışam. Deyirlər ki, əsgər dostluğu çox möhkəm olur. Hər bir Azərbaycan əsgəri kimi, mənim də ən böyük arzum torpaqlarımızı düşmən işğalından azad edənlərin sırasında olmaqdır. 20 Yanvar şəhidlərinin, Xocalı qurbanlarının, erməni işğalçılarına qarşı döyüşlərdə həlak olanların ruhlarını sevindirmək üçün döyüşməliyik.

Torpağa ana deyirik. Vətən də ana qədər toxunulmaz və müqəddəsdir. Mən də məktubumun sonunda qalib əsgərlərin yolunu gözləyən ana torpaqlarımıza bir şairin misraları ilə üz tutmaq istəyirəm:

Gözlə, anacığım, gələrəm bir gün,

Yaşlı gözlərini silərəm bir gün...

Əli MƏMMƏDOV,

"N" saylı hərbi hissə