Bərdə rayonunun Kələntərli kəndindəki su dəyirmanı bütün bölgədə məşhurdur. Həmin dəyirmanda istehsal olunan unun yüksək keyfiyyəti istehlakçılar tərəfindən yüksək dəyərləndirilir.

Bu günlər yolumuzu adını eşidib özünü görmədiyimiz dəyirmandan saldıq. Kələntərli kəndinin sakini İsmayıl Əliyev ötən əsrin sonlarında öz təşəbbüsü ilə sadə və sərfəli kiçik bir dəyirman qurub. Bu, o vaxtlara təsadüf edirdi ki, onda ölkədə çörək qıtlığı vardı. Bərdə şəhərinin, eləcə də rayonun əksər kəndlərinin əhalisi yeganə çörək zavodunun ümidinə qalmışdı. O zaman çörək zavodunda hətta gecələr də uzun növbə olardı.

İsmayıl Əliyev camaatı bu problemdən xilas etmək üçün öz təşəbbüsü və yaradıcılığı ilə sadə prinsiplə çalışan kiçik bir dəyirman qurdu. Qərbi Azərbaycanın Dərələyəz mahalından olan İsmayılın uşaqlığı Göyçədə keçib. Orada Arpa çayının sahilindəki su dəyirmanında un üyütdüklərini şirin xatirə kimi unutmur.  Kələntərli kəndində dəyirman tikməyə qərar verəndə də məhz o xatirələr karına gəldi.

Dəyirman üçün vacib olan əsas şərt dayanıqlı su mənbəyi idi. O da burda vardı. Köhnə Mayom arxının kənarında bünövrə töküb tikinti işlərinə başladı. Çox qısa bir zamanda dəyirmanı işə saldı. Yavaş-yavaş sorağı ətrafa yayıldı. İndi qonşu rayonlardan da gəlib buradan un alırlar. Dəyirmanın gündəlik istehsal gücü 250-300 kiloqramdır. Bu undan bişirilən çörəyin dadı da, ətri də fərqlidir. Axı dəyirmanda hər şey təbiidir. Hər hansı bir kimyəvi qatqıdan söhbət gedə bilməz. Bu dəyirmanı, onun məhsulunu adamlara sevdirən də məhz təbii olmasıdır.

Sağ ol, İsmayıl kişi, halal olsun çörəkdən qazandığın çörək sənə!

Lazım QULİYEV,

“Azərbaycan”