Mürəbbə kimi bir çox qidaların pasterizasiyası (xarab olan fermentləri təsirsiz hala gətirmək üçün tətbiq edilən proses) kəşf edilməyənə qədər geniş miqyasda istehsalı mümkün olmayıb. 
Pasterizasiyanın icadı isə Napoleon Bonapartın səyi nəticəsində mümkün olub. O, 1785-ci ildə döyüşən əsgərləri üçün böyük miqdarda yemək tədarükünü görə bilən, yəni indiki konservləşdirilmiş qidaları hazırlaya bilən şəxsə mükafat verəcəyini bildirib.
İxtiraçı Nikolas Appert 1810-cu ildə Bonapartın çağırışına cavab olaraq, bu kəşfin üzərində işləyərək mükafatın qalibi olub. Onun üsulu qidanın şüşə qaba və ya bankaya tökülərək yüksək temperaturda qızdırılmasından və müəyyən müddət istiliyi saxlamasından ibarət idi. Belə formada hazırlanan qabların ağzı olduqca kip bağlanıb, istifadə olunan müddətə qədər açılmayıb. Bu məhsulların xarab olmaması isə belə izah edilir: istilik qidanın tərkibindəki mikroorqanizmləri öldürür, kip qablaşdırılma digər mikroorqanizmlərin bankaya daxil olmasının qarşısını alır. 
N.Appertin bu kəşfi qidanın uzun müddət təhlükəsiz halda saxlanılmasını mümkün edib. Bununla da o, "konservləşdirmənin atası" kimi tanınır və onun üsulları bütün növ qidaları müvafiq qablarda təhlükəsiz şəkildə uzun müddət saxlamağa imkan verib. Sonrakı dövrlərdə müxtəlif materiallardan olan qabların, onların qapaqlarının təkmilləşdirilərək hazırlanması məhsulların daha çox müddətə saxlanılmasında əhəmiyyətli rol oynayıb. Bu sırada xüsusilə XIX əsrdə konservləşdirilmiş qidaları misal gətirmək olar. 1873-cü ildə isə ABŞ-da konservləşdirilmiş məhsulların ixracı Kempbell, Heinz və Borden şirkətlərinin istehsalları hesabına yüksəlib.