Əliabad kəndinin qocaman sakini Gülənbər Mirmehdi qızının Novruz bayramını təbrik etməyə gedəndə həyət qapısında bizi oğlu Həmdulla qarşılayıb evin ikinci mərtəbəsinə dəvət etdi.

Səliqə ilə divar boyu düzülən səmənilər, gül dibçəkləri göz oxşayırdı. Gülənbər nənə bizi ayaq üstə qarşıladı. Salamlaşıb hal-əhval tutandan bir qədər sonra yaşadığı ömür yolundan qısa söz açdı. Dedi ki, 1915-ci ildə Lerikin Cəmaşair kəndində dünyaya göz açıb. Fayaz Cahangir oğlu ilə ailə həyatı qurandan sonra Əliabad kəndinə köçüb. Fayaz kolxozda mühasib işləyib, Gülənbər qız-gəlinlərə qoşulub payızda əkinçi, yayda biçinçi olub.

Həyat yoldaşı dünyadan tez köçüb. Bir oğlunu, iki qızını təkbaşına ərsəyə çatdırıb. Heç kəsə əl açmayıb, kimsənin payına şərik çıxmayıb. Övladlarına əllərinin qabarı, alnının təri ilə qazandığı halal çörək yedizdirib. Oğlunu evləndirib, qızlarını gəlin köçürüb.

Söhbətin bu yerində Gülənbərin kiçik qızı Mətanət xanım samovarı otağa gətirdi. Süfrəyə şəkərbura, paxlava, qoğal, səməni halvası qoyuldu, rənglənmiş yumurtalarla dolu nimçələr düzüldü. Söz sözü çəkdi, söhbət çərşənbələrdən, Novruz bayramından düşdü. Gülənbər nənə ötən illəri yada salıb dedi:

- Novruz əmin-amanlıq bayramıdır. Bayram gələndə kəndimizin oğlanları atları yəhərləyib çapardılar, qurşaq tutub güləşərdilər. Meydanda "Ənzəli”, "Çilədi”, "Qayışgötürdü” oynayardılar. Elə ki toran düşdü, əl-ələ verib "Yallı” gedərdilər. Qızların da öz oyunları var idi. Bir həyətə yığışıb ağacdan ip asıb növbə ilə yellənərdilər. Bayram günü səhərin gözü açılar-açılmaz üz tutardılar bulağa. Bardaqları, səhəngləri doldurardılar. Subay oğlanlar gözaltı seçməyə çıxardılar. Kəndimizdə gözəl Novruz adətləri var. Onlardan biri nişanlı qızlara bayram payı aparmaqdır. Bayram payında süddə yoğrulmuş külçə, əyirdək, səməni halvası, çərəzlər, qovrulmuş noxud, ağzına dəmir pul qoyulmuş balıq mütləq olmalıdır.

Ağbirçək sovet hökumətinin bayramı yasaq etməsindən də danışdı. Dedi ki, buna baxmayaraq o illərdə də bayramı şadyanalıqla keçirərdik. Qohumlara, qonum-qonşuya gözaydınlığı verməyə gedərdik, xonçalara əl uzadıb bayram təamlarından dadardıq. Ağbirçək Novruzu xalqımıza qaytaran ulu öndər Heydər Əliyevə ulu Tanrıdan ucadan rəhmət dilədi.

Gülənbər böyük bir ailənin sələfidir. 12 nəvənin, 25 nəticənin, 1 kötükcənin nənəsidir. Kötükcəsi Məmmədhüseynin 1 yaşı tamam olur. Xoşbəxt qocalığından çox razıdır. Dövlətdən pensiya alır. Bayramlarda, ad günündə yerli təşkilatın nümayəndələri ağbirçəyə baş çəkirlər. Nəvələrinin, nəticələrinin xoş sorağını eşidəndə ürəyi dağa dönür. İşsiz durmağa səbri çatmır. Toyuq-cücə saxlayır, ağaclara qulluq edir.

Xudahafizləşəndə arzularını soruşduq. "Allah bu xoş güzəranı əlimizdən almasın, Qarabağın işğaldan azad olunmasını gözləyirəm, o gün qurban kəsdirəcəyəm”, - dedi.

Biz də "müqəddəs arzudur, mütləq çin olacaq”, - dedik.

Həmzə VƏLİMƏMMƏDOV,

əməkdar jurnalist